اصول حاکم بر داوری بین المللی و مقایسه آن با داوری داخلی ایران

داوری به فرآیندی اطلاق می شود که طرفین اختلاف به فرد یا افراد ثالثی اختیار و صلاحیت می بخشند که به اختلاف یا اختلافات مورد نظر رسیدگی کرده و همانند قاضی آن ها را فیصله داده و رای لازم الاجرا صادر نماید.داوری بین المللی به عنوان یکی از روش های های حل اختلافات در قرن بیست و یکم به شدت در حال گسترش است با وجود اینکه داوری بین المللی در بسیاری از کشورها از جمله ایران قابل اعمال است اما قوانین و مقررات حاکم بر آن در هرکشور متفاوت است. در مقایسه با داوری داخلی داوری بین المللی دارای اصول و مقررات خاص خود می باشد که به منظور تسهیل و تسریع فرآیند داوری و حفظ حقوق طرفین در اختلافات بین المللی تعیین شده است. برخی از اصول حاکم بر داوری بین المللی شامل اصل آزادی، اصل تعادل، اصل ذکاء و اصل عدالت میباشند که هدف آنها اطمینان از اجرای عادلانه و متعادلانه قضاوت در اختلافات بین المللی است. اما در داوری داخلی ایران، علاوه بر این اصول، مقرراتی مانند اصل شرع تعیین شده و در قوانین داخلی نیز حاکم است. همچنین، در داوری داخلی، داوران باید از جنس قضات کشور باشند در حالی که در داوری بین المللی، داوران میتوانند از هر کشور و فرهنگی باشند. به طور کلی، داوری بین المللی با توجه به اصول حاکم بر آن، به منظور حل اختلافات بین المللی با رعایت قوانین و مقررات بین المللی انجام می گیرد شود و در مقابل، داوری داخلی با رعایت قوانین و مقررات داخلی کشور صورت می گیرد.در پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلی انجام یافته نتیجه حاصل شد که : بسته شرایط و نیازهای طرفین هر کدام ترجیح می دهند از کدام نوع داوری داخلی ایران یا بین المللی استفاده کنند .