تعامل بین اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ و ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﺗﺠﺎرت در ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ

آثار مرگبار فراگیر تخریب محیط زیست در کشورهای جهان سوم، زنگ خطر را برای آنان نیز به صدا درآورده است# به همین جهت مسائل محیط زیست، مورد توجّه صاحبان اندیشه در علوم گوناگون قرار گرفته است. در دانش اقتصاد، در زمینه های اقتصاد منابع، اقتصاد محیط زیست، و اقتصاد توسعه، این موضوع یکی از مباحث محوری است. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ، اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﯽ ﺧﻄﺮات و ﮐﻤﺒﻮدﻫﺎی زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ را ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽدﻫﺪ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد رﻓﺎه اﻧﺴﺎن و ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ،اﯾﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻔﮑﯿﮏﻧﺎﭘﺬﯾﺮی ﺳﻪ رﮐﻦ اﺻﻠﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار را ﺑﺮﺳﻤﯿﺖ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ، ﺗﻮﺳﻌﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی و زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ# ﺑﺎﻫﺪف ﭘﺮورش اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﻪﮔﺎﻧﻪ ﮐﻪ در آن ﺗﺠﺎرت ﯾﮏ ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﯿﺎن ﺗﺠﺎرت و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ ﭘﯿﭽﯿﺪه اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺗﻌﺎﻣﻞ و راﺑﻄﻪ دوﻃﺮﻓﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. ﺗﺠﺎرت ﻣﯿﺰان ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻻزم ﺑﺮای ﺗﺴﻬﯿﻞ ﮔﺰار و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﮐﺎﻻﻫﺎ و ﺧﺪﻣﺎت ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ، اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻬﺮهوری ﻣﻨﺎﺑﻊ از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﺠﺎد ﻓﺮﺻﺖﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی و اﺷﺘﻐﺎل و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ رﯾﺸﻪﮐﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﻘﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ و اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ ﻧﯿﺰ ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻻزم ﺟﻬﺖ اﯾﺠﺎد ﻓﺮﺻﺖﻫﺎی ﺗﺠﺎری ﭘﺎﯾﺪار را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺪاﺑﯿﺮ ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺤﻘﻖ اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ ﺑﺮ ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻞ ﺗﺠﺎرت دارد و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﯿﺰ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻔﻬﻮم اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ در دﻧﯿﺎی ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﻪ اﻟﺰاﻣﺎت ﻧﺎﺷﯽ از ﻣﻮاﻓﻘﺖﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﮐﻨﻮاﻧﺴﯿﻮنﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﺠﺎرت ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﭼﺮاﮐﻪ آنﻫﺎ ﺧﻮد راﻫﮕﺸﺎی ﺗﺤﻘﻖ و ﻇﻬﻮر ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ اﻗﺘﺼﺎدی ﺳﺒﺰ و ﭘﺎﯾﺪار ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.