چگونگی داوری رای خارجی در ایران با تاکید بر کنواسیون بین المللی نیویورک

شناسانی و اجرای آراء داوری خارجی نیویورک مصوب دهم ژوئن 1958 به منظور تسهیل اجرای آرای داوری تجاری بین المللی تدوین یافته و وابسته به هیچ نظام حقوقی داخلی خاصی نیست بلکه احکام خاص خود را دارا است. از این رو آگاهی از مفاد این کنوانسیون برای به کارگیری اصول و قواعد پیش بینی شده در آن در زمینه اجرای آراء داوری بین المللی برای کشورها ضروری به نظر می‌رسد. هدف پژوهش حاضر، بررسی چگونگی داوری رای خارجی در ایران با تاکید بر کنوانسیون بین المللی نیویورک است. این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می‌باشد و با استفاده از روش کتابخانه‌ای به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. در این پژوهش ضمن بررسی مفاهیمی چون رای و داوری، کنوانسیون نیویورک و رای و داوری و خارجی بودن آن، به تشریح آرا این کنوانسیون از مرحله‌ی به کارگیری تا اجرا و دلایل عدم اجرا این آرا پرداخته شد. یافتههای پژوهش نشان میدهد که آرای کنوانسیون نیویورک یک رای قابل قبول در کشور مبدا می‌باشد که می تواند حتی در صورت مغایرت با قوانین کشور مبدا، از طرف کنوانسیون اجرا شود.