حمایت از حضانت کودک در کنوانسیون‌ حقوق کودک در مقایسه با حقوق ایران

حضانت نگهداری و تربیت طفل است به گونه ای که صحت جسمانی، روحی، روانی و تربیت وی با توجه به نیازها و مصالح حال و آینده او و وضع و موقعیت والدین طفل تامین گردد. بحث حضانت از بدو تولد طفل بوجود می‌آید که جزء حقوق و تکالیف والدین است و زمانی حضانت به عنوان یک اختلاف مطرح می‌شود که بنیان خانواده از هم پاشیده می‌شود که دلیل آن می‌تواند طلاق یا فوت باشد و در اینجا است که بحث مسئولین عهده دار حضانت و دعوای مربوط به آن مطرح می‌شود. حضانت با توجه به اینکه هم حق و هم تکلیف است دارای ضمانت اجرای قانونی می‌باشد. همچنین می‌تواند منشاء مسئولیت باشد و تخطی از این حق یا اهمال در آن سبب سقوط موقتی یا دائمی حضانت می‌شود. حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک بر هر دو جنبه‌ی حق و تکلیف بودن حضانت اصرار دارند و چنانچه طفل در معرض خطر قرار گیرد یا در خصوص او مسامحه و اهمال صورت گیرد والدین با ضمانت اجرایی نظیر سقوط دائمی یا موقتی حضانت و جبران خسارت زیان دیده مواجه می‌شوند. بنابراین والدین در برابر مسئولیتی که در خصوص نگهداری طفل دارند مسئول اقدامات و افعال زیان بار طفل تحت حضانت خود می‌باشند.