سیاست جنایی ایران در جرایم جنسی ازدواج سفید با رویکرد قوانین کشورهای غربی

ازدواج سفید به عنوان چالش مهم و نوپدید جامعه ایرانی، پیوندی نامشروع بین دو فرد است که براساس نیازها، رضایت و علاقه طرفین شکل میگیرد و در جایی ثبت نمیشود. ازدواجی که عقد یا صیغه ای در آن صورت نمیگیرد. ازدواجی که شباهتی به ازدواج های متعارف جامعه ایرانی ندارد و می تواند رابطه جنسی درپی داشته باشد یا خیر. درچنین ارتباطی طرفین تعهد قانونی و شرعی نسبت به یکدیگر ندارند و نمیتوانند مدعی حق و حقوق نسبت به یکدیگر شوند سیاست قانونگذار جمهوری اسلامی ایران و در رفع این بزه در بند ٣ اصل ٤٣ قانون اساسی به تنظیم برنامه و تامین اقتصادی و معیشتی اشخاص اشاره داشته و حاکمیت را مکلف به توجه و تنظیم نیازهای معنوی و اجتماعی اشخاص کرده است همچنین در قوانین مختلف مانند ماده ٦٤٥ قانون تعزیرات مصوب ١٣٧٥ و ماده ٤٩ قانون حمایت مصوب ١٣٩١ از خانواده نیز عدم ثبت ازدواج را در مواردی جرم انگاری کرده است ، لیکن از آنجا که پدیده ازدواج سفید ناشی از عدم تامین نیازهای مادی و معنوی اشخصاص به صورت دقیق و کامل بویژه در برخی کلان شهرها و جوامع صنعتی است که زن و مرد برای تامین حداقلی نیازهای اقتصادی خود، ناچار به اشتغال در بیشتر اوقات شبانه روز خود هستند و چنین سبک زندگی عملاً منجر به پدیده همباشی یا ازدواج سفید میگردد که در تحقیق حاضر به ان پرداخته شده است .