روزهٔ زبان در آراء ابوحامد غزّالی و عمّار بدلیسی و عطار نیشابوری

ابوحامد غزّالی از متکلمان بزرگ قرن پنجم هجری، دربارهٔ آفات زبان مطالب نغزی را با جزئیات بسیار بیان می‌کند. از دیدگاه او، زبان نایب عقل است. عمّار یاسر بدلیسی، عارف قرن ششم، در رسالهٔ صوم‌القلب، روزه و انواع آن و احوال روزه‌داران و استقامت دل و زبان را شرح می‌دهد. براساس مستندات تاریخی، عطار نیشابوری، منتسب به سلسله عرفانی عمّار بدلیسی است. از نظر عطار، سخن‌گفتن، انسان را در حصار زمان و مکان محبوس می‌کند و سخن‌گفتنِ بدون چهارچوب، انسان را در زندان قرار می‌دهد و کوتاه‌سخنی نوعی عدل‌ورزیدن است. پژوهش زیر با روش تحلیلی‌توصیفی انجام شده است.