نقد رمان رود راوی

رودِ راوی مفصلترین اثر ابوتراب خسروی و حاوی تمام مهارتهای نویسندگی اوست. در نگاه نخست داستان ترکیبی آشفته و گنگ و بیمعنا به نظر میآید که نویسنده فقط از تکه های داستان، روایتهای چندگانه ای خلق کرده است. ابوتراب از تکرارهای متعددی اعم از عبارت، جمله و داستان یا مضمون، در این رمان بهره برده است. در کنار رویدادهای واقعی، رویدادهای غیرواقعی و تخیلی هم وجود دارند. آنچه در روند داستان نقش اساسی ایفا میکند، اهمیتی است که او به کتابت و کلمه قائل میشود. او به کمک کلمه توانسته است، ساختار روایی پیچیدهای را ایجاد کند. همچنین با به کارگیری زبان خاص، توانسته متن را به سمت غرابت و یگانگی سوق دهد و موضوعی را که در شرف تکوین است به تاخیر بیاندازد. علاوه بر اهمیت کتابت و کلمه در رمان، در این داستان مولفه های روایت در روایت، تناقض و ابهام بررسی و تحلیل خواهد شد.