بررسی مبانی فکری عرفان در اشعار مولانا جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی)

مقاله حاضر که به منظور تبیین مبانی فکری عرفان مولانا فراهم شده، ضمن اشاره مختصر به پیشینه تاریخی عرفان در میان علما و دانشمندان این سرزمین، ابتدا به اجمال سیرادواری زندگی این بزرگوار را بررسی کرده تا تاثیرات و پیامدهای بعضی از جریانات و حوادث محیط اجتماعی و سیاسی در ایجاد انگیزش‌های روحی و اخلاقی و رفتاری ایشان روشن شود که از جمله می‌توان به تاثیر دیدار و ملاقات مولانا و شمس پرداخت در بخش مربوط به عرفان، واژه عرفان که به معنی شناخت جهان طبیعت؛ انسان و خداوند متعال و شیوۀ انبیاء الهی است بیان شده و سپس به برخی از مضامین عرفانی مثنوی از جمله واژۀ عشق، نی ،خداشناسی و فقر وجودی آدمی به خدا، خودشناسی، لزوم پیروی از راهبر، سکوت عارفانه در مثنوی ونمونه های اشعار و.... . .پرداخته شده است. به تعبیر ساده و روشن: هرکس به زبانی سخن از وصف تو گوید بلبل به غزل خوانی و قُمری به ترانه