بررسی پندهای اخلاقی ضرب المثل های مازندرانی

اخلاق به معنای خوی ها، خصلت ها و مجموعه صفات نهادینه شده در درون انسان است که با توجه به هنجارها و ارزش ها درونی سازی میشوند و دو نوع خوب و بد دارند. هر جامعه ای از پند و اندرز برای رهنمون کردن اعضای خود استفاده میکند؛ این پند و اندرزها به وسیله داستان های آموزنده، حکایت ها، قصه ها و مثل ها به طور غیر مستقیم به افراد منتقل میشوند که برتری بیشتری در اثرگذاری بر شیوه مستقیم نصیحت کردن دارند. هر قومی در جهان با توجه به گویش خود از مثل ها در گفت وگوهای روزمره استفاده میکند و پندهای اخلاقی را به شیوه ای شیرین و کوتاه متذکر میشود. مقاله حاضر به بررسی پندهای اخلاقی در ضرب المثل های مازندرانی میپردازد. ابتدا پس از طرح و بحث موضوع، به توضیح مفهوم اخلاق، سپس به تبیین مفهوم پند و اندرز و ضرب المثل پرداخته و پس از آن توضیح مختصری در مورد موقعیت جغرافیایی استان مازندران و زبان و گویش مازندرانی ارائه میشود و با ذکر نمونه هایی معنا و مفهوم درک شده از مثل ها و ارتباط آنان با ویژگی های پسندیده و ناپسند اخلاقی بررسی میشود و برای نشان دادن اهمیت ویژگی های اخلاقی ذکر شده؛ گاها سخنانی از بزرگان در مقام تایید آورده میشود.