تصاویر حماسی در شعر اخوان ثالث

در میان شاعران معاصر، اخوان و کسرایی و بیش از همه شفیعی کدکنی از حیث احاطه بر میراث گستردۀ فرهنگ و ادب فارسی کم نظیرند. همین امر هم به شعر آنها صلابت و تشخص بخشیده و هم سبب ماندگاری بیشتر می شود. در کنار این دو شاعر کسرایی هم به سبب اعتقادات و درک و فهمش از مسائل روزگار سعی کرده است که از قافله عقب نماند. این شاعران کوشیده اند از شخصیت ها، حوادث تاریخی و فرهنگ ایران، حتی اماکن و جلوه های تاریخی، اسطوره و حماسه ای ماندگار بسازند. این شاعران بیشتر به نمادپردازی دست زده اند و از هر آنچه بوی تاریخ و فرهنگ می دهد و از شکوه ایران قدیم حکایت دارد به نماد و اسطوره ای نو برسند. آنها شخصیت های تاریخی را از واقعیت تاریخی خارج کرده اند و در فضای اساطیری نوینی به اسطوره های آگاهی و مقاومت و مبارزه بدل کرده اند. ایران آرمان شهری اساطیری برای این شاعران است که زن و مرد و پیر و جوانش قهرمان داستانشان به شمار می رود. این شاعران با پیوند دادن دردهای مردمان معاصر با قهرمانان قدیم و اسطوره های پیشین انگار آرزوی داشتن چنین قهرمانانی را در زندگی خود داشته اند. این شاعران بحران های زمان خویش را تا دل تاریخ پیوند می زنند و از درون آن قصه ها و حماسه ها برای خود در پی خلق قهرمانی اسطورها ی هستند. به همین منظور تصاویر شعر آنان همواره با اسطوره ها و حماسه های قدیم و قهرمانان آن ناگسستنی می نماید.