ساحتهای دگرگونیِ سبک شناختی در قالبِ رباعیِ معاصر

شعر معاصرِ فاسی در صورت و معنا از شعر سنتی، فاصله گرفته است. در این فرایند، قالبهای قدیمی مانند رباعی نیز دگرگونی های گوناگونی را تجربه کرده اند تا از گردونه ی روزامدی خارج نشوند. این دگرگونی ها در مورد رباعی در ساحتهای مختلفی روی داده است. در پژوهشِ حاضر با تکیه بر این تحوﻻت و با رویکرد سبک شناختی به نوآوریهای زبانی و شکلیِ رباعیِ معاصر پرداخته می شود؛ یعنی با بررسی دفتر رباعیات شاعران معاصر، نوآوری های برجسته مورد تحلیل قرارگرفته است. براساس این مطالعه، نوآوری در موسیقی کناری به صورتی عدم رعایت قافیه و کاربرد ردیف طوﻻنی، درهم شکستن عادات ادبی به روشهای گوناگون، کاربرد زبان عامیانه و نوآوری در سطح واژه و نگارش از جمله ی هنارشکنی و هنجارافزایی هایی است که در رباعی معاصر به چشم می خورد.