مقایسه میزان کاربرد بینامتنیت در ادبیات کودک گروه سنی الف و ب

رابطه بین متون براساس هم حضوری را بینامتنیت می خوانند و از آنجا که تاکید ژار ژنت بر آن بوده است که هیچ متنی به طور مستقل و بدون تاثیر از پیش متن ها به وجود نمی آیند، نتیجه می گیریم که در تولید هر اثر جدید (بیش متن) متون قبلی (پیش متن) بی تاثیر نخواهند بود. براساس دیدگاه ژنت در تولید اثر جدید که برپایه متون قبلی استوار است، هر گاه نویسنده متن دوم عینا و آشکارا مطالبی را از متون قبلی برگرفته باشد به شرط آنکه مرجع متن اول را ذکر نماید به آن بینامتنیت صریح گفته خواهد شد اما در صورتی که نویسنده متن دوم قصد هر گونه پنهان کردن متون قبلی را داشته باشد و این کار را صراحتا انجام دهد به آن بینامتنیت غیر صریح گفته می شود. در بینامتنیت ضمنی نیز نویسنده متن دوم قصد پنهان کردن مرجع اول را ندارد که با بیان یکسری از اشارات، کنایات، تلمیحات و ... می توان به مرجع اول دست یافت و اینگونه مرجع اول خود را نمایان می کند. از این رو در این مقاله تلاش بر این است تا به بررسی محدودی از آثار کودک بپردازیم. در این پژوهش که از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است به بررسی یک نمونه از انتشارات فعال (کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان) در زمینه کودک و با انتخاب تصادفی کتاب های گروه سنی الف و ب، تعدادی از آثار این انتشارات را مورد بررسی قرار داده، میزان و چگونگی بینامتنیت در آنها را ارزیابی کنیم. در این مقاله نشان داده شده است که بینامتنیت صریح در داستان های کودک گروه سنی الف به دلیل تحلیل گرا نبودن ذهن کودکان و اینکه قادر به درک مسائل انتزاعی نیستند، بیشتر است.