بررسی کهن الگوی عشق ، جنون و مرگ در داستانهای «لیلی و مجنون»، «اصلی و کرم» و «رومئو و ژولیت» بر مبنای کهن الگوهای اروس ، «دیونسیوس» و «تاناتوس»

کهن الگوها یا سرنمونها تجلّی ناخودآگاه جمعی هستند که در زمان‌ها و مکان‌های متفاوت به صور همسان نمود می‌یابند.کهن الگوها با اساطیر و داستان‌های باستانی و اغلب یونانی تبیین می‌شوند. یکی از این کهن الگوها که جایگاه ویژه‌ای درآثار ادبی دارد، «عشق» است. از قدیمی‌ترین آثار ادبی تا مدرن‌ترین داستان‌ها و نمایشنامه‌ها تجلّی گاه عشق و شوریدگی عشاقی است که عشق‌شان گاه با جنون و مرگ پیوند می‌یابد. صورت ملموس این سه کهن الگو در صورت‌های «اروس»، «دیونسیوس» و «تاناتوس» نمود می‌یابد که تلفیقی از اسطوره‌شناسی و روانشناسی را ارائه می‌دهند. این مقاله به شیوۀ توصیفی و تحلیلی به بررسی آنها در منظومۀ «لیلی و مجنون»، «داستان اصلی و کرم» و نمایشنامۀ رمانتیک «رومئو و ژولیت» می‌پردازد.