بررسی مولفه های پست مدرنیسم در آثار داستانی بیژن نجدی

پسامدرن به عنوان عرصۀ بین المللی، امروزه نظریه پردازان بسیاری در حوزه های هنر، ادبیات، تاریخ، جامعه شناسی و فلسفه دارد. هر چند که در میان اندیشمندان، اتفاق نظر وجود ندارد و هر یک از دیدگاه خود، این سبک را تعریف کرده است. در این پژوهش، نظراتی که حول محور ادبیات بیان شده است را مورد بررسی و تجزیه قرار دادیم و مولفه های متعدد آن را بررسی کردیم و با استفاده از این نظریه ها، ویژگی های پست مدرنیسم را در آثار «بیژن نجدی» مورد مطالعۀ دقیق قرار دادیم. از مهم ترین مولفه های پست-مدرنیسم در آثار بیژن نجدی، ابهام، جریان سیّال ذهن، اتّصال کوتاه، آیرونی و طنز، فراداستان، اسطوره زایی و اسطوره‎زدایی، به هم-ریختگی زمان و مکان و زبان شاعرانه است. بیشترین بسامد مربوط به زبان شاعرانه است که با استفاده از آشنایی زدایی، هنجارگریزی واژگانی و معنایی، تشخیص و تشبیه ایجاد شده است. بعد از آن اتّصال کوتاه بیشترین بسامد را دارد که از طریق حضور مولّف در داستان، برملا کردن عرف های ادبی و درهم آمیختگی خیال و واقعیت ایجاد گردیده است. تناقض، عدم قطعیت و شیوه های متعدّد روایت (زمان پریشی، قطع روایت، تغییر کانون روایت، درهم آمیختگی روایت ها، زاویه دیدهای سیّال، درهم، مبهم و به هم ریخته، راوی های سردرگم و روان پریش و تکرار مداوم نام های یکسان در همه داستان ها) از دیگر مولفه های پست مدرنیسم در آثار داستانی «بیژن نجدی» است.