ویژگی های دوره ی جوانی در ادب فارسی

آثار ادبی از زوایای مختلف با ابعاد زندگی بشری پیوند می خورد که هسته مرکزی مضامین مطرح در آن ها بر مبنای بهزیستی انسان است. دوره ی جوانی از ادوار خاص، پراهمیت و تاثیرگذار زندگانی، دوره نونگری و نوگرایی، تهور، هیجانی بودن و سرشاری عواطف و احساسات است. در عین حال به عنوان منابع انسانی مثبت و برخوردار از پتانسیل بالا در راستای فرایند توسعه جامعه و موثر بر ادوار دیگر زندگی فرد شناخته می گردد. در این مقاله با نگاهی روان شناختی، آثار بزرگان ادب فارسی مطالعه گردید تا مشخص شود که آنان بیشتر به کدام ویژگی ها، ابعاد و موضوعات مربوط به بهباشی این قشر پرداخته اند. یافته ها نشان داد اندیشه مندان ادب فارسی، بر مدیریت روابط، پرورش فضیلت ها، کسب دستاورد و معنامند کردن دوران جوانی تاکید کرده اند.