واکاوی بن مایه های ادبیات پایداری در شعر ایران و شیلی* (مورد پژوهش: فرخی یزدی و ویکتور خارا)

پایداری و مقاومت از جمله مفاهیمی است که از دورۀ کلاسیک در ادبیات ملت ها کم و بیش وجود داشته است ولی با رشد سرمایه داری، ظهور جوامع مدرن و استعمار، مضامین تازه ای به عنوان ادبیات پایداری بوجود آمد که خیلی زود به نوع تازه ای در ادبیات تبدیل شد. مفاهیم مطرح شده در این نوع ادبی صرفنظر از جغرافیای کشورها، نژادملت ها و مسائل ایدئولوژیک، اشتراکات بسیاری دارند. در این مقاله با واکاوی شعر پایداری در ایران و شیلی به این پرسش خواهیم پرداخت که کدامیک از مضامین ادبیات پایداری در شعر ایران و شیلی بازتاب بیشتری داشته اند؟ برای دست یابی به نتایج بهتر، با انتخاب دو شاعر تاثیر گذار، فرخی یزدی و ویکتور خارا محدودیت پژوهش صورت پذیرفت. انتخاب این دو شاعر به دلیل نقش پررنگ آنها در خلق آثاری تاثیر گذار در حیطۀ ادبیات مقاومت بوده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد مضامینی مانند اعتراض به سختی کار دهقانان و کارگران، دعوت به مبارزه، توصیف فقر، امید به آینده، وطن و اتحاد از جمله بن مایه هایی است که به صورت مشترک در شعر فرخی یزدی و ویکتورخارا وجود دارد.