سیرتحول پسوند (اک ) از فارسی باستان به فارسی نو

در گذشته زبان فارسی ،پسوندهای فعلی کارکردهای گوناگونی برعهده داشتند .ازجمله کارکردها، معنای اصلی فعل را گسترش یا محدود ویا به کلی دگرگون می کردند. غالب پسوندهای فعلی دراصل هم به جای قید به کار می رفتند وهم به عنوان حرف اضافه .در دوره میانۀ زبان فارسی، ازکارکردهای نقشی آنها به تدریج کاسته شد وزبان به سمت تحلیل شدگی پیش رفته وپسوندهای فعلی کمتر باعث تغییر معنای واژگانی فعل می شوند .به دیگرسخن، به صورت پسوندهای تثبیت شده در دورۀ میانه وسپس در دوره بعدی ظاهرشدند.ونقش های گوناگون دستوری را برعهده گرفتند.یکی از صورت های واژگانی پسوند(-َک)درزبان فارسی امروزاست.که چنین روندی را پشت سر گذاشته وموضوع این مقاله هم سیرتحولات تاریخی ونقش آن درزبان فارسی است. می توان عنوان کردکه پسوند (-ّک) یکی از پرکاربردترین پسوندهای زبان فارسی است.ودراین مقاله سیرتحول (-َک) از دوره باستان تا فارسی امروز بررسی می شود وبه کارکردهای آن در ادوارمختلف زبان فارسی اشاره می گردد. یکی از صورت های زبانی که در تحولات زبان کارکردهای گوناگونی از خود بروز داده است و نقش های دستوری مختلفی را بر عهده گرفته است پسوند «-َک» است. جکسن و کنت فهرست نسبتاً جامعی از پسوندهای زبان اوستایی و فارسی باستان همراه با معانی آنها را ارائه کرده و همانجا متذکر شده اند که این صورت ها به تواتر سه نقش عمدة را بر عهده داشته اند، یعنی قید، حرف اضافه وپسوند فعل. غالب این پیشوندها در گذر از دورة باستان به فارسی میانه به صورت قالبی و رسوبی در افعال دیده می شوند که زایایی خود را از دست داده اند. برخی از پژوهشگران از جمله صمصامی ، فرشیدورد و ابوالقاسمی و فهرست های متنوعی از این پسوندها را معرفی کرده اند.