بررسی ارتباط الگوی کنشی و حوزه معنایی در نوشتار زنانه

در قرن بیستم زنان نویسنده، با هدف تغییر ارزش های اجتماعی و تعاریف از پیش تعیین شده، به موضوعاتی پرداختند که کلام مردانه نادیده می گرفت. آنان از طریق نحو گریزی در نوشتار و گسیختگی در زبان، سعی در شکستن ساختارهای شکل گرفته مرد سالارانه داشتند. در نتیجه، در ادبیات معاصر میان زبان و نوشتار زنانه ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. زن نویسنده در روند آفرینش ادبی مسیری متفاوت از یک مرد در پیش می گیرد. بنابراین، بررسی نوشتار زنانه مستلزم در نظر گرفتن هویت جنسی نویسنده است. حوزه معنایی یک متن ادبی نه تنها در محتوای داستان بلکه در سازه های متن نیز تنیده می شود و معنای آن ها در نظام روابط صوری ای نهفته است که این سازه ها با یکدیگر دارند. بررسی الگوی کنشی یک متن روایی یکی از شیوه های تحلیل سازه های متن است که به ارتباط شخصیت ها به عنوان کنشگران داستان می پردازد. در حقیقت، حوزه معنایی یک متن روایی کارکردهای کنشگران داستان را تعیین می کند. جستار حاضر با مطالعه داستان درخت گلابی گلی ترقی و با تکیه بر نظریه گرماس و زیما، در پی بررسی الگوی کنشی در نوشتار زنانه است و نشان می دهد که چگونه تغییر کارکرد کنشگران داستان به نوعی نشان دهنده واکنش به جامعه مردسالار در سطح روایت است.