بررسی سیر تحولات آوایی واژۀ کهن در ادبیات فارسی

با توجه به این نکته که واژۀ کهن در آثار مختلف ادبیات فارسی با دو تلفظ دیگر نیز خوانده شده است و این تفاوت تلفظ‌ها با گذر زمان و تحولات آوایی ادبیات فارسی مرتبط به نظر می‌رسد؛ پس با بررسی آثار ادبی در دوره‌های مختلف ادبیات فارسی می‌توانیم به سیر تحولات آوایی این واژه دست پیدا کنیم. برای دریافت تحولات این واژه می‌توان از هم‌قافیه‌های آن که در ادبیات فارسی به کار رفته است، استفاده کرد؛ گفتنی است که راه‌های متفاوتی برای شناسایی تحول آوایی واژگان، به‌خصوص در شناخت تحولات واکه‌ای و مصوت‌ها وجود دارد؛ اما روش قافیه به دلیل نقش برجسته‌ای که در شعر ایفا می‌کند، بسیار دقیق‌تر و معتبر‌تر است. با توجه به هدف این مقاله که بررسی سیر تحولات آوایی واژۀ کهن در ادبیات فارسی است؛ بدین منظور به بررسی اشعار شاعران فارسی از قرن چهارم تا قرن سیزدهم پرداخته شده است تا به شناخت زمان حدودی تغییرات آوایی لغت کهن پی برده شود. براساس پژوهش‌ها قافیه موجب ماندگاری تلفظ واژه می‌شود؛ همچنین به علت اشتراک هجا و یکسانی حروف باعث سهولت در تحقیق و اطمینان از شیوۀ تلفظ بیشتر در ابیاتی که لغت مذکور در نقش قافیه استفاده شده باشد، به این مقوله پرداخته شده است