بررسی و تحلیل پیوند عرفان و اسطوره در غزلیات شمس

عالم عرفان عالم آرمان ها و آرزوهاست و سالک طریقت، سعی در وصول به لقای معشوقی حقیقی دارد که الحق هدفی دست نیافتنی و غیرممکن به نظر می رسد و عالم اسطوره نیز فضایی آرمان گرایانه دارد و محفل دست نیافتنی ترین آرمان های یک ملت از جمله شکست ناپذیری و اقتدار مطلق و پیروزی غیرقابل بحث است. بنابراین بدیهی است که این دو عالم، مرزهای مشترکی با هم داشته باشند و عرفا برای بیان مسائل عرفانی به اسطوره روی آورند. توجه به عناصر اسطوره تقریباً در تمامی متون عرفانی ما کم و بیش وجود داشته و نمادهای و عناصر اسطوره همچون شخصیت های انسانی، موجودات وهمی، پرندگان، مکان ها و غیره در آثار عرفانی ما کارکردهایی نمادین یافته اند. یکی از مهمترین آثاری که زمینه‌های عرفانی و عناصر اسطوره‌ای در آن به صورت پررنگ و برجسته دیده می شود، غزلیات شمس است. در حقیقت با مطالعه ی غزلیات شمس به این نتیجه می رسیم که خالق این اثر گران سنگ، در کنار توجه به شورانگیزترین مسائل عرفانی، به برخی موضوعات اساطیری نیز توجه ویژه نشان داده است. بر این اساس این پژوهش با استفاده از رویکرد توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای به بررسی و تحلیل پیوند اسطوره و عرفان در این اثر سترگ می‌پردازد.