شخصیت پردازی در رمان «چراغ ها را من خاموش می کنم» اثر زویا پیرزاد

رمان های واقع گرا انعکاس دهنده وقایع زندگی روزمره ماست. می توانیم، چنین بیان کنیم که رمان مجموعۀ تجربه های زندگی انسان هاست، رمان، تاریخ جامعه شناسی و مردم شناسی است، با این ویژگی هاست که رمان اهمیت پیدا می کند زیرا آیینه ای است که زندگی ما را به خودمان نشان می دهد. شخصیت در رمان نقش اصلی را بر عهده دارد و سایر عناصر وابسته به آنند. غالبا در داستان شخصیتهای اصلی پیش برنده طرح خستند و راوی آنها را با اشکال مختلف معرفی می کند. در این مقاله شخصیت پردازی رمان«چراغ ها را من خاموش می کنم» اثر زویا پیرزاد با طرح پرسش ویژگی شخصیت های اصلی رمان و نحوه پردازش آنها توسط نویسنده، بررسی شده و نتیجه این است که شخصیت اصلی رمان که خود راوی است در پردازش شخصیت خود و سایرین نقش دارد و همه شخصیتها را با توصیف مستقیم و یا عملکرد و گفت و گو معرفی می کند اما بیشترین راه معرفی شخصیتها توصیفی است که نویسنده از آنها دارد و یا از زبان سایر شخصیتها آنها را نشان می دهد. شخصیت کلاریس از ابتدا تا انتهای رمان دارای دگرگونی می شود از این شخصیت او پویاست اما سایر شخصیتها تغییری در زندگی خود نمی دهند.