بررسی و تحلیل اطلال و دمن در اشعار شاعران و موسیقی قشقایی

ادبیات یکی از عوامل جاودانگی و حیات فرهنگ ها و تمدن های ملل مختلف در جوامع بشری است. ادبیات قشقایی یکی از شاخه های ادبیات ایرانی است که از نظر ادبی از غنای بالایی برخوردار است. اطلال و دمن گه بر گرفته از اشعار عربی دوره جاهلی است در شعر قشقایی برای بیان غم و اندوه و فراق شاعران رواج زیادی داشته است. هدف از انجام این تحقیق بررسی اطلال و دمن در شعر و موسیقی قشقایی بوده است. این تحقیق به دو روش انجام شده است. یکی از آنها روش اسنادی کتابخانه ای (توصیفی تحلیلی) بوده که با مراجعه به کتابخانه ها و فیش برداری از منابع مطالعاتی معتبر موجود از جمله کتاب های شعر قشقایی در این زمینه انجام شده است. روش دیگر مصاحبه با چند تن از شاعران قشقایی بوده است. در این تحقیق اشعار منوچهری، ماذون، نادری دره شوری و دیوان عثمان مختاری و نیز موسیقی قشقایی به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت که در موسیقی قشقایی به جنبه های مختلف حماسی، فراق یار و وصف طبیعت قشقایی پرداخته است. همچنین در اشعار شاعران قشقایی همانند اعراب جاهلی اطلال و دمن به وفور آمده است. اما از آنجایی که شاعران قشقایی یکجا نشین و بیشتر در شهر ساکن بوده اند، در اکثر این شاعران بر خلاف اعراب، معشوق یکجانشین بوده است.