برسی جلوه‌هایی از گویش یزدی در پله‌های سنگی عبدالحسین جلالیان

زبان را که در واقع باید یکی از کهن ترین و پیچیده ترین پدیده های انسانی دانست، به طور قطع تاریخ و پیشینه آن با تاریخ و پیشینه آدمی همراه است؛ از این روست که این پدیده همیشه یکی از ابتدایی ترین ضرورت های زندگی اجتماعی به شمار می رفته و بهره گیری از آن پیوسته از ویژگی های انسان های اندیشمند و جامعه گرا محسوب می شده است ) گودرزی، 1384: 19) زبان شناسان، نیم زبان های(لهجه ها) جدید ایرانی را به دو دسته باختری و خاوری تقسیم کرده اند که لهجه یزدی جزء نیم زبان های مرکزی دسته باختری است که در بخش باختری فلات ایران تا حدود مرزهای عراق رواج دارد. نکته قابل ذکر این است که در بیشتر نیم زبان های مرزی از جمله لهجه یزدی آثار دیرینگی و آمیختگی کمتر با زبان عربی دیده می شود.(ارانسکی، 48:1387)