نگاهی کوتاه به سبک هندی در ادبیات فارسی

اساس شعر سبک هندی را نه لفظ و نحو و عوارض دیگر بلکه جوهر خیال تشکیل می دهد.در این سبک شعر، زیباست چون چیزی که شعر را شعر می کند در جای جای ابیات و کلمات آن نهفته است. در آثاری که از کلیم و صائب وجود دارد این ویژگی زیبا و آرایش مینیاتوری در ابیات آنها به چشم می خورد. در این سبک این کلمات نیستند که وارد شعر شده اند بلکه خود اشیاء و کلمات شیء شده هستند که با جان گرفتن در شعر حضور دارند ؛ به طوری که مجموعۀ هماهنگ و یک پارچه و واحدی را تشکیل می دهند .گاه جوهر خیال پیرامون اسطوره ها و داستان ها و صور ذهنی است که شکل می گیرد ؛که این اسطوره ها و صور ذهنی دیگر منعکس کنندۀ اشیاء شناخته شده نیستند بلکه ناظر بر نحله های ظریف فکری و اندیشه ها و فلسفه ها و کنایات پر رمز و رازی هستند . هماهنگی با واقعیّات روزمرّه و جان یافتن کلمات همراه با خیالی دقیق ، عمیق و پیچیده و عموماً مبتنی بر محسوسات،مشهودات و ملموسات با ظرفیّت زیاد ترجمه و تفسیر، از ویژگیهای این سبک است.