نقش مولفه‌های سرمایه اجتماعی در مدیریت گردشگری اماکن مذهبی (مطالعه موردی: امامزاده ابراهیم کرمانشاه)

اماکن مذهبی یکی از دارایی‌های برخی شهرها و روستاها در راستای برنامه‌های توسعه‌ گردشگری به شمار می‌آیند. این اماکن دلیلی برای آغاز بسیاری از سفرهای تفریحی و سفرهای یک و چند روزه زیارتی در سراسر جهان هستند. مدیریت این اماکن یکی از دلایل گردشگر پذیر شدن آن ها است. هدف اصلی پژوهش بررسی نقش مولفه‌های سرمایه اجتماعی در مدیریت اماکن گردشگری مذهبی با تاکید بر امامزاده ابراهیم در کرمانشاه است. نوع تحقیق کاربردی و از نوع توصیفی - تحلیلی است روش گردآوری داده‌ها کتابخانه و اسنادی –میدانی است. محدوده مورد مطالعه امامزاده ابراهیم کرمانشاه و یکی از مقاصد گردشگران مذهبی است. جامعه آماری از بین گردشگران مذهبی در یک روز آخر به تعداد 30 نفر انتخاب شدند تجزیه و تحلیل داده‌ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت. یافته‌های پژوهش نشان دهنده رابطه معنی‌دار بین مشارکت، اعتماد و انسجام اجتماعی و مدیریت گردشگری در اماکن مذهبی است. مقدار r square برای مشارکت برابر با 0.605 ، برای اعتماد برابر 0.376 و برای انسجام برابر 0.45 می‌باشد که بیانگر این مطلب است که تغییر در میزان گردشگران با نحوه مدیریت گردشگری اماکن مذهبی همراستا است به گونه‌ای که هر چقدر میزان سرمایه اجتماعی گردشگران نسبت به مدیریت مجموعه مذهبی بالاتر رود گردشگران نیز افزایش پیدا می‌نمایند. همچنین یافته‌های پژوهش نشان داد که بیشترین همبستگی بین شاخص مشارکت سرمایه اجتماعی و توسعه مدیریت گردشگری وجود دارد.