نقش آموزش اخلاق، قوانین و مقررات در توسعه پایدار گردشگری زیارتی

گردشگری زیارتی یکی از انواع گردشگری معنوی است که نقش مهمی در توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهرهای زیارتی ایفا می‌کند. با این حال، توسعه نامتوازن و غیراخلاقی این نوع گردشگری می‌تواند آسیب‌های جدی به محیط زیست، میراث فرهنگی و ارزش‌های اخلاقی و معنوی وارد کند. این مطالعه بر نقش آموزش اخلاق و قوانین در توسعه پایدار گردشگری زیارتی در دو شهر مقدس مشهد و مکه تمرکز دارد. با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، این پژوهش نشان می‌دهد که آموزش اخلاق و قوانین به زائران، جامعه میزبان و سایر ذینفعان می‌تواند به حفظ ارزش‌های معنوی، کاهش آسیب‌های زیست محیطی و افزایش رضایت گردشگران کمک کند. نتایج حاصل راهنمایی‌های مفیدی برای سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان در زمینه توسعه پایدار گردشگری زیارتی ارائه می‌دهد. این پژوهش از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده کرده است. داده‌های اولیه از طریق مصاحبه‌های عمیق با 20 نفر از خبرگان، مشاهدات و بررسی اسناد و گزارش‌های رسمی گردآوری شده است. داده‌ها با استفاده از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تحلیل قرار گرفته‌اند.تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که آموزش اخلاق و قوانین نقش مهمی در حفظ ارزش‌های معنوی و مذهبی، کاهش آسیب‌های زیست محیطی، و افزایش رضایت گردشگران در گردشگری زیارتی شهرهای مشهد و مکه دارد. برای دستیابی به توسعه پایدار گردشگری زیارتی، توجه ویژه به آموزش اخلاق و قوانین برای زائران، جامعه میزبان و فعالان گردشگری ضروری است. این امر می‌تواند از طریق برنامه‌های آموزشی، کارگاه‌ها، کمپین‌های آگاهی‌رسانی و تدوین قوانین و مقررات مناسب محقق شود.