تاملی بر موانع کاربرد اینترنت اشیاء در مقاصد هوشمند

گردشگری به وسیله فناوری اطلاعات در سه مرحله توسعه یافته است: دهه آخر قرن بیستم، دهه اول قرن بیست و یکم و پس از سال 2010 تاکنون. بهره‌گیری از اینترنت به منزله ابزار ارتباطی با بازار در مرحله اول به تغییر مدل کسب و کار بسیاری از سازمان‌های گردشگری با تمرکز بر خلق شکل‌های نوین ارزش در زنجیره تامین گردشگری در مرحله دوم تغییر یافت. سپس در مرحله سوم سامانه‌های اجتماعی جدید مبتنی بر فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی توسعه و تکامل یافتند که بر هم‌ آفرینی تجربه گردشگری با مشارکت عرضه و تقاضا و سهیم شدن گردشگران در مقصدهای گردشگری و ارائه خدمات بسیار شخصی شده به آنان را از طریق این فناوری‌ها به همراه داشت. در حقیقت، در مرحله سوم، سفر و گردشگری با تاثیر فناوری اطلاعاتی دگرگونی اساسی یافته است. بنابراین، اجتماع روزافزونی در بین پژوهشگران وجود دارد که جهان در حال ورود به دوران گردشگری هوشمند است. طبق یافته‌ها، چالش‌ها در شش سطح ترازبندی شدند. یافته‌های نشان داد که عدم وجود سیاست‌ها، چشم‌اندازها و دستورالعمل‌های نظارتی؛ هزینه آموزشی، عملیاتی و نگهداری بالا؛ نابرابری (اجتماعی)؛ عدم شفافیت و مسئولیت؛ فقدان دانش فنی در بین برنامه‌ریزان و ضعف زیرساخت فناوری و کمبود هوشمندی به عنوان متغیرهای کلیدی مطالعه شناخته شدند.