بررسی نقش گردشگری تفریحی در کیفیت روابط خانواده

گردشگری خانوادگی در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و محققان این حوزه بوده است. پژوهش حاضر بررسی نقش گردشگری تفریحی در خانواده و تاثیر آن در کیفیت روابط والدین و فرزندان است. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون دو گروهی است. جامعه آماری این پژوهش شامل خانواده های شهر مشهد بوده که حداقل یک بار در طول سال به خارج از استان خراسان رضوی و چهار بار به خارج از شهرستان مشهد در سال 1402 مسافرت رفته اند. از میان این جامعه آماری با استفاده از نمونه گیری در دسترس ، حجم نمونه ای به تعداد 16 خانواده که برای تعطیلات عید نوروز 1403 از شهر مقدس مشهد خارج شدند را تشکیل دادند. خانواده ها به صورت پیش آزمون و پس آزمون در پر کردن پرسشنامه همکاری کردن و کیفیت روابط خود با همسر و فرزندشان را در غالب پاسخ سوالات بیان نمودند. تحلیل داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس مختلط – تک گروهی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت روابط (qri)استفاده شده است. ماحصل مطالعات میدانی به عمل آمده مبیین این واقعیت است که با توجه به پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمده در زمینه متغیر پژوهش، گردشگری خانوادگی توانسته موجب بهبود کیفیت روابط خانوادها شده به صورت مثبت و معنادار عمل کرده است؛ به عبارتی دیگر، گردشگری تفریحی توانسته بر بهبود کیفیت روابط خانواده موثر عمل نماید و بر شاخص های حمایت اجتماعی ادراک شده ، تعارض بین فردی و عمق روابط خانواده تاثیر مثبت داشته باشد.