تحلیل اثرات توسعه گردشگری بر بازساخت نواحی روستایی (منطقه مورد مطالعه: روستاهای گردشگرپذیر شهرستان طرقبه شاندیز)

امروزه گردشگری روستایی به عنوان یکی از کارکردهای نوین بسیاری از فضاهای روستایی نقش مهمی در توسعه اجتماعی-اقتصادی روستایی ایفا می نماید. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا، توصیفی- تحلیلی است. با توجه به وسعت روستاهای این ناحیه و محدودیت زمانی، هزینه و تناسب منطقه با هدف تحقیق، ابتدا روستاهای گردشگر پذیر شناسایی و از میان آن ها 14 روستا انتخاب و سپس با استفاده از فرمول کوکران با خطای 06/0 درصد تعداد 277 خانوار تعیین و به روش نمونه گیری ساده غیر تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که تمامی شاخص های توسعه گردشگری دارای سطح معناداری کمتر از 5 صدم و مقدار آماره t در متغیر توسعه گردشگری بالاتر از مقدار متوسط (یعنی 3) که بیانگر تاثیر معنادار هر یک از آن ها در سنجش و ارزیابی هدف متغیر می باشد. نتایج به دست آمده از آزمون مقایسه میانگین در متغیر باز ساخت نیز بیانگر تاثیر معنادار آن می باشد. این نتیجه نشان دهنده این است که باز ساخت روستایی از طریق گردشگری نقطه عطفی است که فرصتی جدید برای جهت گیری جامعه روستایی فراهم می کند و روستاها با گسترش فعالیت های گردشگری و تفریحی بویژه در ده اخیر متحول شده و باز ساخت در آن ها اتفاق افتاده است.