نقش گردشگری در رفاه والدین و افزایش توانمندی‌های عمومی در کودکان

این مقاله دانش فعلی در مورد گردشگری خانوادگی را با اشاره به آینده با استفاده از کمک های چند رشته ای نشان می دهد. تحقیقات در گردشگری خانوادگی محدود، پراکنده و فردی است، بنابراین تنوع اشکال خانواده، اجتماعی بودن گروه های خانواده و چند بعدی بودن تجارب خانوادگی را در نظر نمی گیرد. ادغام تفکر و درک تغییر ماهیت خانواده ها در گردشگری مورد نیاز است. روش تحقیق بر مبنای کیفی انجام گرفته است. هدف تحقیق شناسایی تغییرات و روندهای آهسته ای است که در گردشگری خانوادگی بر اساس مدل سازی شناختی و تاثیر آن برای پیش بینی آینده رخ می دهد. ماحصل مطالعات به عمل آمد مبین این واقعیت است که تغییر در رفتار از طریق دیدگاه نقشه‌های ذهنی حاصل می شود و فرآیند پژوهشی امکان کاوش و ابزار سیستمی را برای تفسیر سازه انگاری فراهم می کند و نقشه های دهنی نشان دهنده روندهای نوظهور و در حال تغییر در گردشگری خانوادگی است. این ارتباط بین مفاهیم و نقشه های ذهنی مبین آن است که تفسیری جامع تر و انتقادی از آینده خانواده ها و گردشگری می توان ارائه داد.