ساماندهی فضای پیاده روها برای شهروندان و گردشگران شهر مشهد

در روال رایج شهرسازی ایران نوعی غفلت و بی‌توجهی نسبت به موضوع حرکت پیاده و فضاهای پیاده هم در عرصه نظری و هم در عرصه عملی به نحوی بارز مشاهده می‌شود. پیاده راه چیزی بیش از مجموعه مغازه ها است. این مکان ها زمینه های فرهنگی، تفریحی، فراغتی، گردشی، زندگی مدنی و تبادل دیدگاه، عقاید و نظرات جامعه را فراهم می آورند. این پژوهش با هدف ساماندهی فضای پیاده روها برای شهروندان و گردشگران شهر مشهد انجام پذیرفته است. در پژوهش حاضر از روش شناسی ترکیبی کمّی و کیفی استفاده شده است که بر اساس طرح های ترکیبی کمی و کیفی مورس و دیگران (2003) از نوع طرح ترکیبی همزمان قیاسی یعنی ترکیب یک روش کمی با یک روش کیفی به طور همزمان می باشد. نوع تحقیق کمی مورد استفاده بر اساس هدف پژوهش از نوع کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها، روش پیمایشی است و نوع تحقیق کیفی مورد استفاده بر اساس هدف پژوهش از نوع اکتشافی و بر اساس نحوه تحلیل داده ها، استفاده از روش تحلیل مضمون است. جامعه آماری مرحله کمی، شامل کلیه شهروندان مشهدی و گردشگران می باشد که حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران 384 نفر محاسبه گردید. جامعه آماری مرحله کیفی پژوهش، شامل کلیه اصناف مشمول آیین نامه ساماندهی بهره برداری اصناف از پیاده روها و فضاهای شهری و کارشناسان مسئول اجرای طرح می باشند که حجم نمونه با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. حجم نمونه مرحله کیفی پژوهش و بر حسب اشباع نظری، تعیین شد. ابزار تحقیق بخش کمی پرسشنامه و بخش کیفی، مصاحبه عمیق می باشد. نتایج پژوهش در قالب ارزیابی عملکرد از بهره برداری پیاده روهای سطح شهر از منظر ذینفعان و شهروندان، آسیب شناسی شرایط موجود پیاده روها و ارائه پیشنهادات موثر به منظور بهره برداری بهینه از پیاده روهای سطح شهر بیان گردید.