مولفه‌ها و راهکارهای توحیدی و قرآنی الگوی متعامل عدالت و پیشرفت

یکی از چالش‌های مهم تحقق الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در حوزه بازخوانی نوع جهان‌بینی و معرفی صحیح الزامات معرفت‌شناختی (خداشناختی، جهان‌شناختی، انسان‌شناختی) به ویژه بر مبنای الهیات توحیدی و اسلامی است. بدین لحاظ این پژوهش تلاش کرده است تا تعاملات عدالت و پیشرفت را بر اساس آیات الهی تنویر، تبیین و نظریه‌پردازی کند؛ و بر این باور است که؛ بنا به آموزه‌های قرآنی؛ پیشرفت واقعی و مبنایی در توحید و یکتاپرستی است و هر گونه ارتقا و رشدی در زندگی دنیایی و حیات اخروی، محصول و نتیجه اعتقاد به وحدانیت الهی و برخورداری از حیات طیبه مومنانه و توحیدی است از سوی دیگر توحید و ایمان به وحدانیت الهی عالی‌ترین مصداق عدالت می‌باشد و شرک و کفرورزی به خدای متعال که به عنوان بزرگ‌ترین ستمکاری دانسته شده است و مبنای هر گونه پسرفت و حرکت قهقرایی انسان‌ها و جوامع انسانی به حساب می‌آید به تبع آن، می‌توان این عاقبت را برای هر گونه ستم‌ورزی متصور شد. در حقیقت ظلم اصلی نشناختن حق عبودیت الهی است و عدل اصلی به جای آوردن عبادت خدا و عدم شرک به او است و می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که هر گونه رشد و پیشرفت و تعالی مادی و معنوی در گرو توحید و عبودیت خالص الهی است و توحیدخواهی هم در گرو عدالت‌خواهی و نفی ستم و شرک است و آیات الهی، بهترین شاهد بر این مدعا است.