مدل مطلوب ساختارسازی و شایسته‌سالاری با توجه به بافت بومی استان‌ها

ساختارسازی و شایسته‌سالاری یکی از مهمترین چالش‌های مدیریتی در اکثر استان‌های کشور ما است. با توجه به تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بین استان‌ها، رویکردهای تک‌گانه در ساختارسازی و شایسته‌سالاری ممکن است به نتایج متفاوت و ناموفق منجر شود. بنابراین، در این مقاله، یک رویکرد ترکیبی برای ساختارسازی و شایسته‌سالاری با توجه به بافت بومی استان‌ها ارائه شده است. رویکرد پیشنهادی در این مقاله، شامل ترکیب دو رویکرد مطلوب ساختارسازی و شایسته‌سالاری است. این رویکرد، از یک سو، به کارگیری روش‌های کمی در ساختارسازی و از سوی دیگر، استفاده از روش‌های کیفی در شایسته‌سالاری است. با این رویکرد، تلاش شده است تا ابعاد مختلفی از ساختارسازی و شایسته‌سالاری، از جمله ترکیب جامعه محلی، مشارکت شهروندان، ارزیابی عملکرد و تحلیل سیاست، در نظر گرفته شود. برای بررسی و ارزیابی این رویکرد، مطالعه موردی در استان فارس صورت گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از رویکرد ترکیبی، منجر به بهبود قابل توجهی در ساختارسازی و شایسته‌سالاری در این استان شده است. همچنین، نتایج نشان داد که ترکیب روش‌های کمی و کیفی، بهترین رویکرد برای ساختارسازی و شایسته‌سالاری با توجه به بافت بومی استان‌ها است. در نتیجه، این مقاله به عنوان یک راهنمای عملی برای مدیران و تصمیم‌گیران در ساختارسازی و شایسته‌سالاری با توجه به بافت بومی استان‌ها، پیشنهاد می‌شود