بررسی اثر تابش گاما بر روی شیشه‌های استفاده شده در فضا

چکیده - سیستم­های فضایی باید عملکرد خود را درطول ماموریت­های طولانی حفظ کنند. از میان بسیاری از فاکتورها، اثر تابش­های فضایی روی لنز و سایر قطعات اپتیکی حسگرهای فضایی به عنوان یک نگرانی بزرگ شناخته می­شود. زیرا تابش بیش از  krad5 دوز از تشعشعات فضایی باعث افزایش ضریب جذب، و در نتیجه کاهش درصد عبور لنزها و شیشه­های اپتیکی می­شوند. این کاهش درصد عبور ­باعث اختلال در تصویرگیری و درنتیجه افزایش خطای این گونه حسگرها می گردد. یکی از روش­های کاهش این اثر استفاده از شیشه­ی یاقوت به عنوان پنجره­ی اپتیکی می باشد. در این مقاله سعی شده تا تغییرات بیناب نمایی عبور شیشه  یاقوت ( ضخامت mm2) و لام آزمایشگاهی، به ازای پرتو­­دهی گاما krad 150 و  krad 1800 با یکدیگر مقایسه شده تا جهت انتخاب به عنوان پنجره اپتیکی در سیستم حسگر ستاره استفاده گردد.

investigating the effect of gamma radiation on glass used in space

space systems must maintain their performance during long missions. among many factors, the effect of space radiation on the lens and other optical parts of space sensors is known as a big concern. because radiation exceeding krad5 dose of space radiation increases the absorption coefficient, and as a result, decreases the percentage of passing through lenses and optical glasses. this decrease in the percentage of passing causes a disturbance in imaging and as a result increases the error of such sensors. one of the ways to reduce this effect is to use sapphire glass as an optical window. in this article, an attempt has been made to compare the changes in the transmission spectrum of sapphire glass and laboratory glass, for krad 150 and krad 1800 gamma radiation, in order to be used as an optical window in the star sensor system.