تولید انرژی سبز با عنوان دیزل زیستی (بیودیزل) مستخرج از روغن بادام زمینی

امروزه با گسترش صنعت حمل و نقل و استفاده روزافزون از سوخت های فسیلی با منابع محدود، با افزایش آلاینده های جوی مانند گاز دی اکسید کرین مواجه هستیم که تاثیر شگرفی برتغیرات اقلیمی و زیست محیطی زمین گذاشته است. واردات مشتقات نفتی مانند گازوئیل و بنزین خود یکی از عوامل ایجاد بحران ارزی محسوب می شود. بر همین اساس نقش انرژی های سبز به عنوان انرژی های مقرون به صرفه و پایدار و سازگار با محیط زیست بسیار حائز اهمیت می باشد. در این مطالعه سعی در تولید و استخراج سوختی با عنوان « دیزل زیستی» شده است که با استفاده از روغن بادام زمینی تولید و در این پژوهش به عنوان یک انرژی سبز (پاک) معرفی شده است. روغن بادام زمینی را می توان از طریق یک فرآیند حرارتی (تجزیه در اثر حرارت، فرآیندهای هیدروترمال و فرآیندهای هیدروژناسیون) به دیزل زیستی تبدیل کرد. نتایج مطالعات پیشین نشان می دهد که دیزل زیستی تولید شده به این روش انرژی برابری با دیزل دارد و هیچ گونه گاز گلخانه ای مضر تولید نمی کند و با محیط زیست سازگاری بسیار مناسبی دارد. نتایج حاصل در مفایسه با سایر موارد مشابه پیشین مطابقت بسیار خوبی داشته است. برای بررسی میزان انرژی زائی حاصل از این سوخت زیستی، از معیاری قابل دسترس در آزمایشگاه پژوهشسرای دانش آموزی با عنوان« سرعت به نقطه جوش رسیدن آب» استفاده شده است. به عبارت دیگدر شرایطی مشابه، دو ظرف حاوی آب معمولی به طور جداگانه تحت حرارت شعله حاصل از سوخت زیستی تولیدی در این پژوهش و همچنین شعله حاصل از گاز شهری قرار گرفت و میزان حرارت دهی این دو شعله حرارت زا با یکدیگر مقایسه شدند.. نتیجه به دست آمده به طور خلاصه از این قرار بوده است: میزان سرعت و زمان به نقطه جوش رسیدن آب معمولی توسط سوخت زیستی مستخرج از بادام زمینی در این پژوهش، حدود ده درصد بیشتر از گاز شهری بوده است. لازم به ذکر است که در این پژوهش با توجه به امکانات محدود آزمایشگاهی، به استحصال این ماده سوختی از مسیری به غیر از روش رایج توسط کاتالیزورهای آزمایشگاهی پرداخته شد. قطعا این ترکیب حاصل، دارای ناخالصی هائی می باشد که موجب کاهش راندمان تولید انرژی می شود.