نقش روش های تدریس در افزایش بهره وری دانش آموزان

برای افراد جامعه ای که تعلیم و تربیتش بدون بحث و انتقاد امور را می پذیرد، و بدون تفکر منعکس می نماید، خطری در کمین است که انسانی فاقد توان و نیرو در جامعه پدید می آورند، تدریس در بیشتر مدارس ما به معنای انتقال معلومات از ذهن معلم به شاگرد می باشد، کمکم ذهن دانش آموزشان انباشته از مطالبی که با نیازو فکرش متناسب نیست و باعث می شود مانند طوطی آنچه را که آموخته اند تکرار کنند. به تدریج از یادگیری ایجادکسالت می کنند و نه تنها در سازندگی آن ها نقش موثری ایفا نمی کند بلکه زمینه رکود علمی و دلزدگی از فعالیت های علمی را فراهم می کند. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی نقش روش های تدریس در افزایش بهره وری دانش آموزان بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که در روش های نوین با گسترش مهارت های اجتماعی و پردازش گروهی، مدرس را از سخنرانی صرف و تکرار آموخته هایش رها می سازد. فرصت هایی را پدید می آورد که یادگیرندگان بتوانند در موقعیت هایی چون کارگروهی، ارتباطات، ایجاد هماهنگی اثرگذار و تقسیم کار موفق شوند. استفاده از وسایل آموزشی و فناورهای نوین آموزشی، استفاده از آزمایشگاه، شرکت در کلاس های ضمن خدمت، تخصصی شدن رشته تدریس دبیران، تعیین اهداف تدریس و ارزشیابی موجب استفاده بهتر از روش های فعال تدریس می گردد.