نقش مداخله پشگیری به روش خانواده-محور بر بهبود روابط والد-فرزندی، انگیزه‌ی پیشرفت تحصیلی و هوش هیجانی دانش آموزان مقطع اول متوسطه

این پژوهش به منظور بررسی نقش مداخله پشگیری به روش خانواده-محور بر بهبود روابط والد-فرزندی، انگیزه‌ی پیشرفت تحصیلی و هوش هیجانی دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر اهواز انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس چندمتغیره بود. جامعه‌ی پژوهش حاضر شامل کلیه‌ی دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر اهواز بود که با روش نمونه گیری هدفمند، 30 دانش آموز انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان یا کنترل تخصیص یافتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس رفتار متعارض، آزمون انگیزه‌ی پیشرفت هرمنز و مقیاس هوش هیجانی ونگ-لاو هستند. برای گروه آزمایش، 11 جلسه ی 50 دقیقه ای هفتگی برنامه ی مداخله‌ی پیشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری (mancova) و تک متغیری (ancova) استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری 25-spss انجام شد. نتایج mancova و ancova نشان داد که مداخله‌ی به کار رفته باعث کاهش میزان تعارض والد-فرزندی و افزایش انگیزه‌ی پیشرفت تحصیلی و هوش هیجانی دانش-آموزان دچار cd می شود. به طور کلی، می‌توان گفت که مداخله‌ی پشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی برای کمک به دانش آموزان دچار cd، اثربخش است و توصیه می‌شود.