اثربخشی روش تدریس فعال در تربیت دینی و اخلاقی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش تدریس فعال در تربیت دینی و اخلاقی دانش آموزان انجام شد. مطالعات نشان داده اند که استخراج حداکثر پتانسیل هوش منجر به موفقیت دانش آموزان در شغل تحصیلی و آینده می شود. ادبیات نشان داده است که گنجاندن یادگیری فعال در آموزش و یادگیری آموزش اخلاقی و رشد تربیت دینی برای توسعه هوش های چندگانه محدود است. یادگیری فعال دلالت بر این دارد که به همه یادگیرندگان زمان و کمک برای تحقق بخشیدن به پتانسیل خود ارائه می شود. در این راستا نظریه هوش چندگانه به عنوان چارچوب نظری برای تعریف، درک، توسعه و تخمین هوش های مختلف دانش آموزان مورد استفاده قرار می گیرد. طرح تحقیق این پژوهش از نوع کیفی است. در عصر حاضر یکی از اساسی ترین نیازهای بشر نیازمند بودن به آموزش است . تا روش تدریس مناسب وجود نداشته باشد امکان تامین این نیاز بشری وجود نخواهد داشت ، بدیهی است که یک روش خوب تدریس و بسیار غنی باید با مسائل اخلاقی و دینی همراه باشد. روش تدریس به عنوان یک ابزار به معلم قدرت ، اعتماد به نفس و هدف می دهد ، همیشه او را در محیط تدریس یاری و همراهی می کند بیش از این یک معلم موفق با یک روش تدریس مورد ارزیابی قرار گرفته است. به عبارت دیگر دنبال نمودن منظم و مصرانه یک خط مشی و رویکرد از قبل تعیین شده برای هدایت گروهی فراگیر برخوردار از نیازها ، علایق ، توانایی فرهنگی – اجتماعی و دینی متفاوت از اجزاء لاینفک یک تدریس موفق و موثر تلقی می شود.