فناوری آموزشی به عنوان نوآوری مخرب سازمانی

تقریبا تمام کارهایی که در تقویت یادگیری و آموزش با فناوری انجام می ‌شود به نوعی در مورد تغییر است. بنابراین، درک بالقوه رهبران در رابطه با فرآیند انتشار نوآوری‌ فناوری آموزشی در سطح سازمانی و پذیرش نوآوری های مخرب، می تواند انگیزه‌ای برای تغییر در سیستم آموزشی ایجاد کند. وقتی تئوری انتشار نوآوری که در یک سیستم اجتماعی مانند یک منطقه k-12 اعمال شود، می تواند بینشی در مورد فرآیند پذیرش نوآوری از جمله عوامل موثر بر پذیرش یا رد نوآوری ها، نوع تصمیمات نوآور در سازمان، و ویژگی‎های شخصی رهبر ارائه دهد. در هرحال، فناوری به تکامل خود ادامه خواهد داد و بخش اصلی محیط های یادگیری آینده خواهد بود. بنابراین، نوآوری برای سازمان‌های آموزشی در صورتی که بیش از حد منتظر بمانند و نیاز به تغییر را پیش بینی نکنند، اغلب بسیار پرهزینه خواهد بود. در ادبیات، نقش مدیران ارشد در مدیریت فعال فرآیند نوآوری مخرب بسیار برجسته است. همچنین، مدارس باید تغییرات را پیش‌بینی کرده و خود بخشی از تغییر باشند. با در نظر گرفتن این موضوع، نظریه رهبری، نظریه تغییر و توسعه سازمانی باید در مدیریت این آینده پیچیده مورد توجه قرار گیرد.