شناسایی مبانی فلسفی آموزش هوشمند؛ مرور سریع

امروزه با توسعه فناوری‌های دیجیتال و کاربرد آنها در امر آموزش، ضرورت پرداختن به مسئله آموزش هوشمند و طراحی برنامه‌های درسی متناسب با عصر جدید احساس می‌شود. اولین قدم برای طراحی برنامه‌ درسی، شناسایی مبانی فلسفی است. به همین منظور هدف از پژوهش حاضر تبیین مبانی فلسفی آموزش هوشمند است. رویکرد پژوهش کیفی و روش آن مروری از نوع مرور سریع بود. قلمرو پژوهش شامل کلیه منابع مرتبط با مبانی فلسفی آموزش هوشمند بین سال‌های 2024-2004 بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند و در طی سه مرحله غربالگری، مطالعات نهایی جهت تجزیه و تحلیل انتخاب شدند. با توجه به یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل مطالعات، مبانی فلسفی آموزش هوشمند، در چهار جنبه دانش، جهان هستی، محیط یادگیری و نقش فراگیر شناسایی شد. در آموزش هوشمند ماهیت دانش نسبی، متغیر، تکثرگرا و اکتشافی است. نگاه ابزاری به جهان هستی وجود دارد. محیط یادگیری فناورانه، مشارکتی، یادگیرنده‌محور و موقعیت‌گرا است و فراگیر مستقل، با ماهیتی تغییرپذیر و فعال در خلق و تولید دانش است.