روند پژوهش‌های یادگیری ترکیبی در ایران با رویکرد فراتحلیل

یادگیری ترکیبی با تلفیق آموزش سنتی و آموزش الکترونیکی، روشی نوین، منعطف و تعاملی است که یادگیری اثربخش را به دنبال دارد. هدف این پژوهش بررسی روند پژوهش‌های حوزه یادگیری ترکیبی در ایران با استفاده از رویکرد فراتحلیل بود. جامعه آماری شامل پژوهش‌های‌ داخلی انجام‌شده در حوزه یادگیری ترکیبی بود (61 پژوهش). این منابع با جستجوی در پایگاه های اطلاعات نشریات علمی ایران: magiran ،sid ، noormagz و پرتال جامع علوم انسانی در طول 11 سال گذشته (1402-1392) در زمینه ‌یادگیری ترکیبی بود. قابل ذکر است که مقاله‌های ارائه شده در همایش ها و کنفرانس ها در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفتند. پژوهشگران برای بررسی پژوهش‌ها، از ابزار چک‌لیست استفاده کردند. براین اساس، مقاله ها بر اساس هدف، روش پژوهش، جامعه آماری، سال چاپ، رشته تحصیلی پژوهشگران طبقه‌بندی و کدگذاری شدند و با توجه به سوال های پژوهش مورد تجزیه ‌وتحلیل قرار گرفتند. با توجه به بررسی پژوهش‌ها، بیشترین پژوهش‌ها به ترتیب در ارتباط با اثربخشی یادگیری ترکیبی، نظام یادگیری ترکیبی و مقایسه روش یادگیری ترکیبی با روش‌های دیگر بود. بیشتر روش‌های پژوهشی مورداستفاده در حوزه یادگیری ترکیبی، روش نیمه آزمایشی و مروری بود. در پژوهش‌های یادگیری ترکیبی اسناد و مقالات، دانشجویان و دانش‌آموزان بیشترین جامعه آماری را به خود اختصاص دادند و خبرگان در مرتبه بعدی قرارگرفتند. سال 1399 بیشترین مقاله پیرامون یادگیری ترکیبی در نشریه‌های داخلی ثبت‌ گردید و پژوهشگران حوزه یادگیری ترکیبی، بیشتر در رشته انسانی بودند. در پایان با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد‌هایی ارائه گردید.