مدل ساختاری کیفیت زندگی دانشگاهی بر اساس هیجانات مثبت پیشرفت با توجه به نقش میانجی نگرش به فناوری

هدف از پژوهش آزمون برازندگی کیفیت زندگی دانشگاهی بر اساس هیجانات مثبت پیشرفت با توجه به نقش میانجی نگرش به فناوری بود. این پژوهش از لحاظ هدف بنیادین کمی و از نوع توصیفی همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان درسال تحصیلی 1400 بودند. از میان جامعه مذکور نمونه ای برابر با 260 دانشجو به روش نمونه‌گیری در دسترس به پژوهش وارد شدند. از پرسشنامه کیفیت زندگی دانشگاهی سیرجی و همکاران (2010)، پرسشنامه هیجان پیشرفت پکران و همکاران (2002)، مقیاس نگرش به فناوری لی آ و کوا (2014) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها به روش ماتریس همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار spss26 و pls3 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که شاخصهای مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار هستند. همچنین مشخص شد که مسیرهای پیشنهادی محققان در مدل مفروض در سطح 95/0 اطمینان مورد تایید قرار گرفت. همچنین نقش میانجی نگرش به فناوری به وسیله آزمون بوت استروپ مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: هیجانات مثبت پیشرفت و نگرش به فناوری به شکل مستقیم و غیر مستقیم بر کیفیت زندگی دانشگاهی اثر گذار است.