عاملیت یادگیرنده در عصر دیجیتال

با توجه به سرعت تغییر، جامعه قرن 21 نیازمند مجموعه مهارت های جدیدی است، که اغلب در تضاد کامل با مهارت های ترویج شده در سیستم های آموزشی سنتی است. برای پر کردن شکاف بین آموزش سنتی و نیازهای جامعه قرن بیست و یکم یادگیرندگان باید بیاموزند که چگونه با انتخاب‌های آگاهانه در مورد یادگیری خود از طریق عاملیت، خود را با تغییر وفق دهند. هر محیطی پتانسیل تبدیل شدن به یک محیط یادگیری را دارد و دانش آموزان موفق کسانی خواهند بود که مهارت انطباق محیط (یادگیری) را با نیازهای فردی خود دارند. بنابراین، فراگیران باید نقاط قوت و ضعف خود را درک کنند و راهبردهایی را برای حمایت از یادگیری خود شناسایی کنند. بنابراین ما نیاز داریم که یادگیرندگانی را که خود تعیین می‌کنند پرورش دهیم که می‌توانند پیشرفت خود را کنترل کنند. با ظهور فناوری ها و گسترش آموزش الکترونیکی، یادگیرندگان نقش فعال تری دارند. این تحولات شرایط بهتری برای افزایش عاملیت یادگیرندگان ایجاد کرد. به طوری که که فناوری مفهوم سنتی« یادگیری بر اساس حافظه» را به سوی« یادگیری خلاق و پویا» هدایت کرده است. شیوه های متفاوت آموزش الکترونیکی، بازاندیشی در نقش یاددهندگان و یادگیرندگان و فرایند یاددهی یادگیری را می طلبد. آموزش الکترونیکی از یک سو می تواند ارتقاء دهنده درجه آزادی و قدرت انتخاب یادگیرندگان در فرآیند یاددهی - یادگیری باشد و از سوی دیگر یادگیرندگانی در این نوع از آموزش موفق ترند که از درجات بالاتری از انتخابگری مسئولانه برخوردار باشند. پژوهش حاضر با تاملی بر مفهوم عاملیت و عاملیت یادگیرندگان، مولفه های مهم عاملیت یادگیرندگان در محیط آموزش الکترونیکی شامل: خودکارآمدی، خودتنظیمی، هدفمندی و پیش نگری و همچنین راه های افزایش عاملیت یادگیرندگان که شامل: یادگیری مستقل، انتخاب، بحث و مشارکت، همتا ارزیابی، خودارزیابی و پروژه سازی می باشد را تشریح نموده است.