تحلیل جزیره حرارتی شهر تهران با استفاده از روش طبقه بندی lcz

جزیره حرارتی شهری به هر محدودهای اطلاق می شود که انسان در آن به ساختوساز پرداخته و دمای آن منطقه در مقایسه با مناطق پیرامونی اش به طور قابل ملاحظهای بالاتر است. این اختلاف دما در ساعات شب محسوس تر است و به حدود 8 درجه سانتیگراد میرسد. جزیره حرارتی به نوع کاربری زمین، جنس و رنگ استفاده شده در ساخت ساختمانها و زیرساختها، میزان فضای سبز ایجاد شده در شهر، ارتفاع ساختمانها، تراکم پدیده های انسان ساخت در شهر و مواردی از این قبیل وابسته است. طبقه بندی lcz یک طرح طبقه بندی منظم می باشد که برای پهنه بندی و طبقه بندی ساختار داخلی شهرها وهمچنین در زمینه اقلیم شناسی مورد استفاده قرار میگیرد . این پژوهش با استفاده از مواردی که ذکر شد جزیره حرارتی شهر تهران را مدل کرده و تجمع حرارت در شهر تهران و حومه آن را به نمایش می گذارد. در این مقاله 36 تصویر ماهوارهای از ماهواره لندست در چهار ماه تیر، مرداد، شهریور و مهر برای سال 1398 استفاده شده است. اطلاعات از طریق برداشت نمونه های آموزشی در 17 کالس نظیر ساختمانهای متراکم با ارتفاع بالاتر از ده طبقه با پس زمینه آسفالتی، ساختمانهای متراکم با ارتفاع بین 3 تا 9 طبقه با پس زمینه آسفالتی، ساختمانهای متراکم با ارتفاع بین 1 تا 3 طبقه با پس زمینه آسفالتی، ساختمانهای غیر متراکم با ارتفاع بالای 10 طبقه و پس زمینه پوشش گیاهی، ساختمانهای غیر متراکم با ارتفاع بین 3 تا 9 طبقه، ساختمان های غیر متراکم با ارتفاع بین 1 تا 3 طبقه، ساختمانهای با ارتفاع کم و با پس زمینه خاکی، ساختمان های با عرض زیاد با پس زمینه آسفالتی، پوشش گیاهی با ساختمانهای بسیار غیر متراکم، مناطق صنعتی، درختان متراکم، درختان غیر متراکم، مراتع فقیر و زمین های بایر، چمن و زمینهای کشاورزی، مناطق خاکی، مناطقی با پس زمینه آسفالتی و آب از طریق نرم افزار earth google برداشت گردید. طبقهبندی دادهها از طریق نرمافزار 6.0 gis saga انجام شده و برای صحت سنجی از نرمافزار 5.3 envi استفاده شده است. دقت طبقهبندی lcz مقدار%86.1472 را نشان داد. نتایج این تحقیق نشان داد که مناطق مرکزی شهر تهران از تجمع حرارتی زیادی برخوردار هستند و مناطق شرقی و شمالی تهران از وضعیت مطلوبتری برخوردار بوده و همچنین در غرب تهران هم میزان حرارت بسیار بالاست