بحران آب و ناگزیری بازتوزیع جمعیت در ایران

امنیت آب گواه بر ظرفیت یک جامعه برای داشتن آب با کمیت و کیفیت بایسته و شایسته برای بقا و انجام فعالیتهای تولیدی مختلف است. از این رو، بقا و پایداری جوامع کاملا وابسته به منابع آب است. طی چند امنیت آب در ایران متاثر از متغییرهای ملی و فراملی پرشماری تهدید میشود و آینده بیمناکی فرا روی کشور می گشاید. این در حالی است که سیاست کلان نظام بر افزایش جمعیت قرار گرفته است. بر بنیاد داده ها کشور ظرفیت های الزم در مناطق پسکرانه برای تامین امنیت آب را ندارد. این در حالی است که کرانه های جنوبی کشور ظرفیتها و توانشهای بالایی برای تامین نیازهای آبی درصد قابل توجهی از این جمعیت را دارد که پیش نباز آن نیز ایجاد و تقویت اقتصاد دریا پایه در این مناطق است. تحقیق حاضر که نوعا کاربردی است و دادههای مورد نیاز آن به روش کتابخانه ای گردآوری شده بر این فرضیه استوار است که بحران آب و در ایران بازتوزیع جمعیت را گزیرناپذیر کرده است. یافته های پژوهش نشان داد که کرانه های جنوبی کشور ظرفیت بالایی برای بازتوزیع جمعیت و انتقال اضافه بار محیطی کشور را دارد

water crisis and the necessity of population redistribution in iran

ندارد