آینده نگری عدالت اجتماعی نظام حمل و نقل شهری کلان شهر تهران

مقدمه : اندیشه ی عدالت، موضوعی است که از مدت ها قبل، ذهن بسیاری از پژوهش گران را به خود مشغول کرده است و در دهه های اخیر نیز یه عنوان یکی از مهمترین و پیچیده ترین مفاهیم فلسفی از سوی بسیاری از صاحب نظران در کنار آینده نگری، محیط زیست و مشارکت به عنوان یکی از چهار اصل توسعه پایدار شهر پیشنهاد گردیده است روش: در این پژوهش به شنا سایی، قشربندی و با نگاه برابری اجتماعی و توجه برای دست یابی به یک سیستم حمل و نقل عادلانه کامل در سراسر مدهای شهری به عنوان، مفهومی اجتماعی می پردازد پژوهش حاضر به روش توصیفی انجام گردیده و داده های پژوهش از مطالعات کتابخانه ای، منابع اسنادی و الکترونیکی استخدام و موضوع آینده نگری عدالت اجتماعی در حمل و نقل کلان شهر تهران را مورد بررسی و تحلیل قرار داده است بحث و ننتیجه گیری: این پژوهش حاکی از این است که زمانی طرح های توسعه و عمران شهری با برنامه ریزی شهری عدلات محور می تواند در جهت کاهش تبعیض اقتصادی اجتماعی حمل و نقل و توزیع عادلانه امکانات میان شهروندان و گروه های مختلف به کار رود که به سمت کنشگری حرکت کند تا در پیشرفت و عدالت در شهر آینده تاثیرگذار باشد. نتایج : اگر این نگاه مدیریتی فاقد ایدئولوژی متکی بر عدالت باشد، تاثیر آن در فضا و سیمای شهری بروز و ظهور خواهد کرد و تعادل سیستم های شهری به هم می خورد و در نتیجه تنش های سیاسی و آسیب های اجتماعی و بی نظمی در جامعه به وجود خواهد آمد از این رو سیاست گذاران و مدیران شهری باید تالش نمایند تا به اصول پذیرش تفاوت ها در جامعه، قدرتمند کردن طبقات پایین در دخالت دادن شهروندان برای آینده شهر و همگانی کردن برنامه ریزی شهری و فاصله گرفتن از سیاست های شهری آمرانه پایبند بوده و با میانجی این مفهوم بنیادی توام با رویکرد کنونی مدیریت شهری 'تهران؛ شهر تالش و سرزندگی' و الگوبرداری صحیح از آن متناسب با اقت ضائات زندگی شهری، بتوان زمینه تحقق تو سعه شهری مطلوب در عرصه مدیریت و برنامه ریزی شهری با نگاه عدالت محوری فراهم آید.