بررسی اثر زیست محیطی سیالب بر اجرای پروژه آزادراه قطعه ششم ارومیه – تبریز

تخمین پتانسیل تولید رواناب در مطالعات هیدروژئومورفولوژی دارای کاربردهای مختلفی مانند سیل خیزی میباشد. علم آینده پژوهی به عنوان پارادایمی نوین در برنامه ریزی بلندمدت و مشارکتی مورداستفاده قرار میگیرد. از اینرو، در این تحقیق از طریق ارزیابی قابلیت تولید رواناب برای هر زیرحوضه و تخمین ظرفیت آبگذری، ابعاد هندسی آبروهای مسیر قطعه ششم آزادراه تبریز – ارومیه واقع در جنوب شهر تبریز تعیین گردید. بدین منظور با استفاده از الیه مدل رقومی ارتفاعی در محیط نرم افزار gis اقدام به استخراج حوضه آبخیز متبوع آزادراه مذکور گردید. با استفاده از پارامترهای زمان تمرکز، ضریب رواناب و شیب آبراهه از طریق روش استدلالی به تخمین رواناب هر زیرحوضه پرداخته شد و در مرحله بعد از طریق معادله مانینگ ظرفیت آبگذری آبروها محاسبه گردید. برای 11 آبرو در مسیر این آزادراه حداقل استاندارد آبروها اعم از ابعاد طول و عرض و تعداد دهنه با تطبیق بر جنس مصالح به کار برده شده در ساخت زیرساخت های آزادراه با تاکید بر سازه پل تعیین گردید که بر این اساس ابعاد طول و ارتفاع 2 متر با یک دهنه حداقل استاندارد مذکور تعیین شد تا پل ها ظرفیت تخلیه حداکثر رواناب لحظه ای را داشته باشند. نتایج تحقیق نشان میدهد که شیب کم آبراهه های اصلی و کشیدگی زیرحوضه از نظر فیزیوگرافی ظرفیت سیل خیزی را کمتر می کند اما با توجه به پوشش گیاهی فقیر منطقه و بارش زیاد، بروز جریان های سیلابی در این منطقه بایستی مورد توجه قرار گیرد.