بهینه سازی میزان ترافیک در شهر آینده با استفاده از تکنولوژی های نوین

شهرهای هوشمند از استراتژی های شهری برای بهبود همه جانبه زندگی روزمره و از تکنولوژی های سختگیرانه برای توانمندسازی شهری بهره میبرند. توجیحات شهرهای هوشمند (کارآمدی، آگاهی و مسئولیت پذیری، امنیت، توسعه اقتصادی، پایداری و مشارکت مدنی) برای عملکرد بهتر به تکنولوژی وابسته هستند. در این زمینه، اخیراً مفهوم شهر هوشمند به عنوان یک ابزار استراتژیک برای دربرگرفتن عوامل تولید شهری مدرن در یک چارچوب مشترک و به ویژه برای برجسته کردن اهمیت فناوری مطالعات و ارتباطات (ict) در گذشته معرفی شده است. این مقاله به بررسی و تحلیل اهمیت و اثربخشی استفاده از رویکردهای شهرسازی هوشمند در کاهش ترافیک و بهبود حمل و نقل در شهرها، به ویژه در شهرهای توسعه یافته، میپردازد و مفاهیم و اصول اساسی شهرسازی هوشمند و حمل و نقل هوشمند مورد بررسی قرار میگیرند. همچنین، شاخص ها و معیارهای بومی و ایرانی برای ارزیابی و اولویت بندی رویکردهای شهرسازی هوشمند و حمل و نقل هوشمند، به ویژه در زمینه های ترافیک، شهرهای پیاده و دوچرخه سواری هوشمند، شهرهای کاربری مختلط و مدیریت ترافیک هوشمند مورد بررسی قرار میگیرند. در این مقاله مزایا و معایب استفاده از رویکردهای شهرسازی هوشمند و حمل و نقل هوشمند در شهرها مورد تحلیل و راهکارها و پیشنهادهایی برای پیاده سازی و اجرای این رویکردها در شهرهای توسعه یافته ارائه میشود. نتیجه گیری این مقاله نشان میدهد که هدف مقاله حاضر روشن کردن مفهوم شهر هوشمند و استفاده از این رویکرد برای دستیابی به حمل و نقل است. لذا شهرسازی هوشمند باعث تدوین یک دستور کار استراتژیک جدید برای شهرها میشود که به آنها امکان می دهد به توسعه شهری پایدار و چشم انداز شهری بهتر دست یابند. به عنوان راه حلی برای این مشکل، مفهوم سیستم های حمل و نقل هوشمند و بخشی از این مفهوم رویکرد شهر هوشمند است که از ترکیبی از اینترنت اشیا و فناوری اطلاعات و ارتباطات برای مدیریت مسائل شهر تشکیل شده است را شرح داده و در نهایت با ارائه شاخص های ارجح به مفهوم شهری پایدار می رسیم.