جستاری بر گونه شناسی و چارچوب مفهومی شهر هوشمند

ساخت شهر هوشمند به مفهوم مهم توسعه شهری در عصر دیجیتال تبدیل شده است. مبنای فنی ساخت شهرهای هوشمند مبتنی بر توسعه ارتباطات بی سیم و اینترنت اشیا است. شهرهای هوشمند به مشارکت شهروندان در روند تصمیمگیری و تصمیم سازی، بهبود مشروعیت و دستیابی به نتایج بهتر از نظر کیفیت محیطی کمک میکند. بر این اساس، پژوهش حاضر بر واکاوی گونه شناسی و شناسایی چارچوب مفهومی شهرهای هوشمند متمرکز شده است. روش تحقیق پژوهش ازلحاظ هدف توسعه ای و ازلحاظ ماهیت داده از نوع کیفی و از نوع تحلیل متنی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کتاب ها و مقاله های مرتبط با شهر هوشمند از پایگاه ها و سایت های اینترنتی و بانک های اطلاعاتی و استنادی مانند ساینس دایرکت، اشپرینگر، ام دی پی آی و غیره است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که چهار گونه شهر هوشمند مشتمل بر شهرهای هوشمند فناورانه(بر پایه خدمات و کارکرد فناورانه نوین)، سازمانی(از لحاظ داخلی مبتنی بر دولت و پروژه مبنا)، همیارانه(مبتنی بر شبکه های دولتی و خصوصی و شراکت بین بازیگران مختلف نظیر دولت ها، دانشگاه ها و شرکت های خصوصی) و تجربی(بر پایه شهرگرایی نوآورانه، شهروند محوری و دستیابی به پایداری کل نگر) وجود دارد. چارچوب های مفهومی زیاید مشتمل بر چارچوب چند سطحی شهر هوشمند آسه آن، چارچوب تحلیلی شهر هوشمند، چارچوب مفهومی شهر هوشمند کرۀ جنوبی، مدل مفهومی شهر هوشمند وین، چارچوب شهر هوشمند شهرهای قطر، طبقات و شاخصهای شهر هوشمند و چارچوب مفهومی شهر هوشمند مجهز به اینترنت اشیا برای شهرهای هوشمند ارایه شده است.