طراحی و برنامه ریزی شهری در راستای توسعه پایدار شهری در مناطق حاشیه نشین (مطالعه موردی محله کاظم آباد شهر اردبیل)

توسعه ­ی شاخص کیفیت زندگی برای مرکز سیاست­ های اجتماعی حیاتی شده است. ارزیابی کیفیت محیط زندگی به ویژه مناطق شهری مقوله وسیعی است که شامل کیفیت محیط طبیعی اطراف، ادراک فضایی و پیوند عاطفی بین انسان و محیط اطراف است. با افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی، مسائل مرتبط با حاشیه‌نشینی به عنوان یک معضل اجتماعی و امنیتی در شهرها به سطح بالا برآمده‌اند هدف این پژوهش تحلیل و بررسی سطح پایداری محله­ های حاشیه ­نشین از طریق شناخت شاخصه­ های کالبدی، جمعیتی، خدماتی، زیست­ محیطی، اجتماعی و اقتصادی توسعه پایدار است. با توجه به موضوع و هدف از نوع کاربردی و براساس روش­ شناسی آن از نوع توصیفی می­باشد. برای این منظور از روش مطالعات کتابخانه ­ای و اسنادی استفاده شده و حوزه ­ی هدف آن، شهر اردبیل می باشد. نتایج تحقیق آن است که محله کاظم­آباد اردبیل از مشارکت اجتماعی و تعلق شهروندی پایینی برخوردارند و از نظر برخورداری از خدمات ارائه شده در این محله در سطح مطلوبی قرار ندارد، همچنین با توجه به گسترش فقر و بیکاری حاشیه­نشینان بیشتر در معرض آسیب­ های اجتماعی ­اند.